Terug in de bewoonde wereld

Toen ik vertrok uit Sedili regende het. Na 65 km door de heuvels en regende het nog steeds (de dag ervoor hoopte ik zo dat het even zou regenen. Be careful what you wish for!). Fietsen in de regen is niet zo erg want het is nog steeds warm, maar na 65 km was ik er wel klaar mee. Alle natte kleren schuren op precies de verkeerde plekken....precies op het moment dat ik had besloten niet verder te fietsen stopten er twee jongens in een pick-up die het meest gehate Engelse zinnetje in ZO-Azie uitten: "Hey you. Where you go?" Zij gingen ook naar Mersing! Fiets achterin gegooid, mijn doorweekte achterwerk op de achterbank neergevlijd en de laatste 30 km meegelift naar Mersing. Nog geen drie dagen aan het fietsen en nu al aan het smokkelen...Maar het was nodig want vlak nadat ik was ingestapt veranderde de weg op meerdere plekken in een rivier met ongeveer een halve meter water. Daar had ik nooit doorheen kunnen fietsen.

De mensen hier (en thuis waarschijnlijk ook) denken dat ik gek ben. Dat levert leuke situaties op. Mensen kopen koffie, thee en zelfs een hele lunch voor je, geven je flessen water aan vanuit de auto (ik voel me soms net Lance Armstrong) en toeteren, zwaaien en moedigen je aan. In Sedili hoefde ik uiteindelijk niks voor mijn kampeerplek te betalen (en de eigenaar heeft al mijn eten betaald). Superlief!

In Mersing een groepje leuke mensen ontmoet en daarbij aangehaakt: Ariska uit Nederland, met Josh uit Australie en Jess uit Engeland: we gingen allemaal naar Pulau Tioman. Tioman is ooit genomineerd voor "mooiste eiland van de wereld". Ik weet niet of het uiteindelijk ook echt is uitgeroepen tot mooiste eiland maar het is, wat mij betreft, een goede kanshebber. We gingen alle vier naar de oostkant van het eiland, waar je alleen kunt komen over een smal weggetje door de jungle met een 4x4. Ik wilde eerst mijn fiets meenemen op de boot maar omdat het zo regende heb ik die achtergelaten in Mersling. Blij dat ik die niet mee heb genomen want ik had denk ik nooit de berg over kunnen komen!

Juara, het dorp aan de oostkust van Tioman, is een soort paradijs. Er zijn twee stranden (north beach en south beach, om dingen makkelijk te houden). Wij zaten aan south beach, hutje aan het strand met eigen badkamer, veranda, enorm bed (Jess was mijn roomie) buitendouche, bloemen, woeste golven, surfdudes, bier, muziek, hangmatten, later gelukkig ook zon, goed eten, warme chocolademelk en gezelligheid! En schildpadden! We hebben ze niet gezien maar er liepen wel turtle tracks van het strand naar de bomen. Als je ooit in de buurt bent: Beach Shack in Juara is de place to be.
Ik wilde eigenlijk na drie dagen weggaan maar toen werd ik ziek. De "Delhi Belly", hoewel het waarschijnlijk niet van het eten kwam. Ik had een slechtere plek uit kunnen zoeken om ziek te worden. Uiteindelijk ben ik nog een nacht langer gebleven, in totaal vijf dagen, en nu weer terug in de bewoonde wereld. En het regent weer....Het is hier nu 11u en ik had allang op de fiets willen zitten maar mijn vertrek nog even uitgesteld tot de zon weer schijnt. No hurry....

(De foto's komen later, beloofd!)