Nada

Ik ben een idioot. Een luie idioot.

Nadat ik terug was gegaan naar Mersing en daar een nacht had geslapen, regende het. Alweer. Heel hard. Mooi moment om de was te doen, blog te updaten en maar een klein stukje te fietsen.

Toen ik dat kleine stukje, 45km, gefietst had, een lunch verorberd had en op zoek ging naar een hotel, zag ik een bord met "Ferry to Tioman". Hmmmm. De ferry bleek over vijf minuten te fietsen dus ik moest snel een beslissing maken. Voordelen: nog een dag gezelligheid, iedereen zou er nog zijn, nog een extra dag strand/zwemmen, eindelijk een poging doen om die enorme berg te bedwingen met de fiets....Nadelen: ?
Die keuze was dus snel gemaakt, en voor ik het wist zat ik, deze keer met fiets, op de boot. Anderhalf uur later inderdaad geprobeerd het eiland over te fietsen, maar na ongeveer honderd meter (kan ook minder zijn geweest) mijn fiets (bij elkaar 30 kilo, moet je er even bij bedenken) mijn berg op geduwd te hebben heb ik de moed opgegeven en veel te veel geld voor een taxi betaald. Geeft niet, want om een of andere reden hoefde ik niks te betalen voor de boot.
Verrassing! Daar was ik weer.

Dit is een mooi moment om even wat te vertellen over Tioman. Juara is het enige over land bereikbare dorp aan de oostkust van het eiland. Behalve surfen en naar een waterval (tegenvaller) wandelen is er niet veel te doen. De gemiddelde dag in Juara zag er ongeveer zo uit:

De zon op zien komen

Kokosnoot plukken, machete lenen van de buren, kokosnoot met grof geweld en gevaar voor eigen vingers slachten (of laten doen door veel sterkere kamergenoot). Kokosnoot leegdrinken en uitlepelen.

 Stukje wandelen....

Misschien even zwemmen....

Chillen in een hangmat en spelen met de aap (die mocht mij niet)...

(Dit is Emma trouwens, ze werkt daar)

...Of met de kat

En gezelligheid! v.l.n.r. Josh (AUS), Ariska (NL), Jess (ENG). Spelletje Nada of Shithead spelen. Bier drinken. Film kijken.

Maar goed, vanochtend definitief afscheid genomen en de boot naar Endau gepakt en echt een heel klein stukje gefietst, maar 25km. Na anderhalf/twee uur onderweg zie ik er ongeveer zo uit. Helemaal niet verbrand ofzo. Noch bezweet....

Onderweg staan er soms grote gebouwen, meestal zonder ramen. De meesten van kaal beton, maar sommigen (zoals onderstaande) beschilderd. Meestal in the middle of nowhere en die gebouwen maken een hels kabaal. Het kostte me drie dagen om uit te vinden waar dat kabaal vandaan komt en waar die gebouwen voor zijn: er nestelen zwaluwen in, en die nestjes worden gebruikt voor vogelnestjessoep. Plaatselijke delicatesse blijkbaar. Iew. 

Morgen een lange dag voor de boeg: 90km naar Pekan. Hopelijk is het bewolkt maar regent het niet weer de hele dag....Kijken of ik, na vele luie dagen op het strand, eindelijk eens in het fietsritme kan komen!

Spreek jullie snel!

PS: Meer foto's, o.a. van de dagen voor Tioman, staan op Flickr. Zie rechts.