PAS & Petronas

Een nieuwe staat - Terengganu - maakt een wereld van verschil. Hier meer vrouwen in traditionele kleding (de gebatikte variant van de chador) en meer mannen met hoedjes en baarden. De Parti Islam se-Malaysia (PAS), een islamitische/islamistische partij is hier aan de macht, en dat is te merken. Geen bier te krijgen, behalve gelukkig hier in Chinatown, en overal staan waarschuwende borden langs de weg met de islamitische ge- en verboden.

Gisteren 103km, in 4 uur en 43 minuten (!!!) naar Rantau Abang gefietst, een voormalig toeristenoord maar nu vrijwel uitgestorven. Niks te beleven, behalve het Turtle Information Center waar ik niet naartoe ben geweest, dus ook niks over te melden. Langs een enorme Petronas (je weet wel, van die torens in Kuala Lumpur) olieraffinaderij gefietst. Olie is de voornaamste bron van inkomsten van Terengganu, want verder is hier niet zoveel. Het was verboden om foto's te maken, met daarbij het dreigement om je in de rug te schieten in het geval van overtreding, dus helaas geen plaatjes. 

De kamer waar ik sliep was heerlijk, met eigen badkamer. Vroeg naar bed, bezig met in slaap vallen, en ik voel plotseling iets op  m'n schouder. *plok*. Een kever. Van minstens een handbreedte (nou ja, in het echt misschien 4cm). Op mijn schouder. IEH! Was van het plafond gevallen. Heb 'm nonchalant van het bed geveegd maar durfde de rest van de nacht slechts onder begeleiding van de zaklamp naar de wc. Op de wc zat een gecko. Een kleintje. Die zijn lief, want vangen beestjes. Maken alleen lawaai! Maar ja, je bent in de tropen of je bent het niet, dus ik zal niet klagen :)

Zo snel als gisteren ging, zo langzaam ging vandaag. Slecht geslapen, weinig energie en daarnaast ook nog voortdurend miezerige motregen, ook niet echt motiverend. Gelukkig maar 63km. De laatste twintig kilometer veranderde de miezer in een volledige tropische regen en vervolgens vond ook een van de Petronas tankwagens het grappig om mij in te halen terwijl 'ie door een plas reed. De golf water (modder) kwam recht in mijn gezicht, zie je het plaatje voor je?
Een uur later stond ik druipend in de receptie van het hotel/travel agency (Ping Anchorage) waar men de airco op z'n hoogst had gezet. Lekker. Zelfs de koude douche was een verademing.

Nu in het "Siber Kafe" (bedankt Engelsen, die de essentiele zaken voor de reiziger een stuk duidelijker maken, zoals "Ais Krim") een reservering proberen te regelen voor de Open Water Scuba Diving Course op Pulau Perhentian. En omdat een blog zonder plaatjes ook maar kaal is, heb ik er eentje voor jullie gegoogled, opdat jullie allemaal maar jaloers mogen worden.

Geen straf, om daar een tijdje (een week?) te moeten doorbrengen. Enige nadel: langzaam en duur internet. Wees dus niet bevreesd door een radiostilte mijnerzijds, maar ik blijf natuurlijk graag op de hoogte van jullie belevenissen.

Liefs!

Mijn route tot nu toe is te vinden op: http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=en&msa=0&ll=5.292673,103.457565&spn=0.539451,1.056747&z=11&msid=201743468436015495386.00049f223111371c9bf29