De vorige keer schreef ik optimistisch dat ik “zo goed als klaar” was voor vertrek.
Daar denk ik nu heel anders over.
Wáár is mijn recept voor anti-malariapillen ook alweer? En wáár koop ik in godsnaam in februari een fatsoenlijke korte broek in winters en winderig Den Haag? En wáárom is mijn paklijst ook alweer vier kantjes? Ik had ingeschat nooit aan die dertig toegestane kilo’s in het vliegtuig te komen maar de weegschaal na het proefpakken afgelopen week kwam daar toch angstvallig dicht bij in de buurt.
En oh ja, wat is er gebeurd met mijn voornemen om in mijn vrije februarimaand heel hard te gaan trainen?
Natuurlijk heb ik helemaal geen drie broeken, drie fietsbroeken, twee jurkjes, zeshonderdduizend shirtjes en een lading schone onderbroeken waarmee je een heel weeshuis kunt aankleden nodig, maar toch. Ik heb voor de zekerheid wel een tentje aangeschaft (á 1,5 kilo) maar ja, je kunt dus gratis (!) kamperen in Singapore en wie ben ik, zuunige Hollander, om dat dan niet te doen?
Reistechnisch gezien vind ik mezelf helemaal niet zo’n stresskip [1]. Tas inpakken en gaan. Ook daar denk ik nu heel anders over. Hoe stoer ik mijn plannen ook vind, spannend is het allemaal wel. Ik-lig-er-wakker-van-spannend zelfs, maar ik denk dat het met dat slapen wel goed komt als ik straks de hele dag op de fiets zit.
De komende week rest niets anders dan de (écht) laatste voorbereidingen treffen en afscheid nemen van familie, vrienden, geliefden en –met iets minder moeite- het zeikerige Nederlandse winterweer.
En alvast een plaatje om bij weg te dromen
[1]Iedereen die weleens met mij op vakantie is geweest mag daar gerust heel anders over denken.
Die koe links heeft niet al te best gegeten zo te zien.
BeantwoordenVerwijderen